Tony Neef plant Sonnebloem, Mariska van Kolck plant Mammaloe-hortensia.

2014
02.11

tony neef draagt originele hoed van wim sonneveld tijdens plant van de sonnebloemen buitengoed de gaardtony neef en lone van roosendaaltony neef plant sonnebloemen voor rett bij vierseizoenenhuisje buitengoed de gaard

“Tony, denk je dat je ’t Sonneveld hoedje mag meenemen?”, vraag ik Tony, wanneer we afspreken dat we elkaar binnenkort weer zullen zien. Dat hoedje, veelvuldig gedragen door Wim Sonneveld  zelf,  is nu overgedragen aan Tony Neef die met de voorstelling Sonneveld de Musical door het land reist. En is Tony in Limburg, dan even naar Heythuysen! Hij is onze gast, samen met Mariska van Kolck, die hoog op mijn boomplant verlanglijstje staat vanwege haar rol als Mammaloe in de film Pipo en de p-p-Parelridder. ’t Is heerlijk Tony weer te zien; we blikken terug op zijn bezoek het vorig jaar en er is bijpraat tijd met Mariska en Lone van Roosendaal tijdens koffie mét Limburgse vlaai. Het weer is niet geweldig en zodra het droog is, gaat Mariska aan het werk met haar hortensia. Die krijgt een plekje naast de Marijke-Mammaloe-Bakker hortensia bij de Mammaloewagen. Zo lief, dat Mariska de moeite genomen heeft om mij dit plezier te doen! En dan komt ’t hoedje tevoorschijn! Tony gaat een Sonnebloem planten, langs ’t tuinpad van het huisje. Hij heeft er plezier in en is vastberaden om deze Sonnebloem op te dragen aan de Rett meisjes. “We gaan een filmpje maken”, stelt hij voor en een tekst heeft hij snel bedacht… “En langs het tuinpad van mijn vader zag ik de Sonnebloemen staan. Ik ben geen kind maar wil graag weten…. Of Rett ooit nooit zal bestaan?!” Het ontroert me. Tony zou eens moeten weten, hij loopt en zingt over het tuinpad van mijn vader: de Gaard, de grote trots van mijn vader. Tony neemt de schop ter hand en geeft de kluit van de Sonnebloemen-plant een definitieve plek langs het tuinpad van het Vierseizoenenhuisje. Hij doet het met liefde en zo zullen wij in de toekomst met liefde zijn plant verzorgen. Een weekje later bezoeken we de voorstelling over het leven van Sonneveld. Fantastisch, we kijken naar Tony en zien Wim. Mariska fladdert over het toneel als Conny Stuart. Samen zingen ze het lied ‘Jozefien’ op een prachtige, romantische witte schommelbank (die ik in gedachten al in onze Gaard zie staan…) We zitten vooraan en zien zo’n mooi samenspel, duidelijke mimiek, emotie, een lach en een traan. Tony blijft gedurende de hele voorstelling op het toneel en we leren amuseur Sonneveld een beetje kennen. De hele voorstelling wacht ik op het hoedje… en bij de inzet van het allerlaatste lied ’t Dorp denk ik: ja, nu komt het…  ’t Colbert dat Wim bij aanvang van de voorstelling uittrok, wordt hem weer aangereikt en in driedelig pak staat hij achter de retro microfoon en zingt: ‘… en langs ’t tuinpad van mijn vader…’ Bij deze finale zónder hoedje op zijn hoofd, komt bij mij een traan én het besef: Tony heeft het hoedje speciaal voor zijn werk voor Rett syndroom naar de Gaard gebracht. Dank daarvoor Tony!

mariska-mammaloe-van kolck plant mammaloe hortensia bij pipowagensuperdeluxe buitengoed de gaardmammaloe hortensia door mariska van kolck bij mammaloewagen buitengoed de gaardmariska-mammaloe-van kolck bij de mammaloewagen buitengoed de gaard

Maurice Hermans, de zoon van Toon Hermans, schreef tijdens zijn verblijf een gedicht voor Buitengoed de Gaard

2014
01.23

maurice hermans plant rozenstruik in 't graas van de wei voor toon hermans en rietje buitengoed de gaard foto wilma jac breunissenmaurice hermans met geit buitengoed de gaard foto wilma jac breunissenmaurice hermans eert zijn ouders toon hermans en rietje met een meer dan '24 rozen' struik bij de mammaloewagen foto wilma jac breunissen

Ik logeer de week bij Mammaloe

Op Buitengoed de Gaard

Ze is van hout en staat op wielen

En binnen loeit de open haard…

 

Ik ontbijt er met een witte geit

Ik noem het beessie Bassie

Ik zit midden in de die ‘heerlijkheid’

En Bassie doet zijn ochtendplassie…

 

Na ochtenddouche en gladgeschoren

Wat schrijven aan mijn show

Wat denken aan theatermaken

En dan ’s avonds, dineren bij Da Vinci, van Petro en Margo…

 

Als je alleen bent met geitje Bassie, met muziek, de zon en met de regen

Dan voel je dat geluk dichtbij is, onverwachts kom je het tegen.

De rozenstruik voor Toon en Rietje, die ik mocht planten in de wei

Staat daar volop te geuren en haar ongekende kleuren,

Maken vele mensen blij…

 

Wat ben ik dankbaar voor al dit moois

Ik ga dit vaker doen, naar Anja, Bas en Mammaloe

Die eenvoud, die rust die je hier vind, in al zijn kracht

Buitengoed de Gaard… fantastisch… dit had ik niet verwacht

 

Maurice Hermans, 14-01-2014

Hadewych Minis plant Zonnebloemen Mini’s bij het Vierseizoenenhuisje.

2013
09.15

hadewych minis plant rett-zonnebloemen-mini's voor de NRSV bij buitengoed de gaardhadewych minis' wens voor haar zonnebloemen bij buitengoed de gaardhadewych minis rett-zonnebloemen-mini's bij buitengoed de gaard‘Degenen die zich kwetsbaar durven op te stellen, maken de mooiste dingen mee’ zei een vriend ooit tegen mij, toen ik hem vertelde over een mooie, waardevolle, ontmoeting die ik had meegemaakt. Zijn uitspraak zette me aan het denken en ik realiseerde me dat ik pas sinds enkele jaren een bepaalde openheid in mezelf herken. Een openheid die maakt dat ik mijn kwetsbaarheid durf te tonen, me kwetsbaar durf op te stellen…

Tijdens onze autorit naar de theateravond Rett Alert in de Meervaart, Amsterdam, lees ik in een magazine  een artikel over Hadewych Minis, één van de artiesten die zich tijdens Rett Alert belangeloos zullen inzetten voor de Nederlandse Rett Syndroom Vereniging, NRSV. Eén passage treft me recht in mijn hart: ‘Vroeger gedroeg ik me vaker zoals ik dacht dat ik me moest gedragen. Ik benadrukte het stoere. Ik denk dat ik mezelf wilde beschermen. Ik kwam uit Limburg, mijn ouders waren  gescheiden en daar was ik boos over, ik wilde laten zien dat ik het allemaal zelf kon. Kwetsbaar-zijn vond ik voor zwakkelingen. Nu weet ik dat het omgekeerde waar is: juist door je kwetsbaar op te stellen toon je kracht. Dat is echt een ontdekking. Sinds ik eerlijk ben over wat ik denk en voel, lukt het me om veel meer mensen te bereiken. Dat voelt als een cadeau.

”Jeetje… wat pakt ze me met haar woorden, die Hadewych, ze maakt me nieuwsgierig naar haar persoon. Wanneer ze ’s avonds, samen met Mike Boddé haar vertolking van  ‘Der Wegweiser’ van Schubert laat overvloeien naar ‘With or without you’ van U2, springen de tranen in mijn ogen. Na de show steel ik een van haar vrije momenten, bedank haar voor haar medewerking aan dit NRSV benefiet en vertel haar hoe ik genoten heb van haar show én het artikel in het magazine ‘Red’. Oh jee, wat zal ze wel niet van me denken… iemand die in de theaterfoyer over kwetsbaarheid begint te lullen, denk ik tezelfdertijd.

Spannend en eervol vind ik het dat Hadewych, haar man Tibor en  hun zoon Salvador voor een weekend onze gasten willen zijn.  Op deze zonnige zondagmorgen plant Hadewych zonnebloemen in onze tuin. Liefdevol kijkt ze naar de struik die voor haar klaarstaat. Vertederend, hoe ze de bloemen bekijkt , hoe ze een verwelkte bloem met de nagels van haar duim en wijsvinger  er tussenuit knijpt. Ze neemt de struik ter hand en plaatst de wortelklomp langs de muur van het Vierseizoenenhuisje in de aarde. Ik vraag haar of ze de zonnebloemen misschien zou willen opdragen aan de NRSV en de Rett meisjes. ‘Oh ja’ zegt Hadewych, ‘dat wil ik heel graag , ik wil jullie helpen, mocht ik iets voor jullie kunnen betekenen’. Haar antwoord overrompelt me. Ik geef haar de gieter om de aarde te wateren en vraag haar of ze dat meent… Wil ze in de toekomst meer doen voor de NRSV? Terwijl ze de aarde bij de zonnebloemen aanvult,  bevestigt ze voor de tweede maal. Mijn gedachten schakelen  razendsnel en ik vraag haar of ze ambassadrice voor de NRSV zou willen worden. En zo blijkt; het planten van de Hadewych zonnebloemen Mini’s, vol met mooie kleine bloemen (geen  grote éénjarige bloemen die hoog naar de zon reiken, maar een struik, een vaste, blijvende  plant), symboliseren vanaf vandaag Hadewych als ‘blijver’ als ambassadrice voor de NRSV. Na het planten gaan we in de zon aan de koffie met Limburgse vlaai. We spreken over Rett syndroom, Menina, moederschap, liefde, werk, gezinnen, onzekerheden, geitjes, etc. etc… Wat maak ik toch mooie dingen mee!

 

Jon van Eerd plant notenboom bij Mammaloewagen.

2013
06.16

jon van eerd plant notenboom bij mammaloewagen buitengoed de gaard leudalnoten-droom-boom jon van eerd bij buitengoed de gaardjonvan eerd plant notenboom bij buitengoed de gaard heythuysen 1988 was het jaar dat de maximum snelheid op de snelweg van 100 naar 120 km ging, het jaar dat de nationale voetbalploeg Europees kampioen werd,  maar ook het jaar dat Bas Versteeg en Anja Peters in het bijzijn van hun ouders in Los Angeles ‘Ja’ zeiden en het jaar dat  Jon van Eerd voor het eerst de podia van  de Nederlandse theaters besteeg. Ter gelegenheid van zijn 25-jarig theater jubileum verblijft  Jon tijdens de Limburg tour van zijn jubileumshow ‘Jon en de jongens’ enkele dagen in het  Vierseizoenenhuisje, samen met zijn tegenspelers Lone van Roosendaal en Arian Foppe. Mijn onzekere interesse in Jon gaat verder dan zijn alter ego Harrie Vermeulen in het theater,  John Hogendoorn in ‘Moeder ik wil bij de revue’, een Dubro reclame uit de vorige eeuw of zijn vertoning van Albin in de musical ‘La cage aux folles’. Maar mijn onzekerheid kan ik eigenlijk al meteen laten varen bij zijn aankomst. Ontspannen,  samen aan tafel wordt mijn interesse gevoed tijdens een mooi gesprek  waarin hij praat over persoonlijke zaken: zijn jeugdige ambities, hoe zijn ouders daar mee omgingen, het vak  en hoe de show doorgaat ondanks moeilijke tijden van rouw en verdriet …

De volgende avond, tijdens het bijwonen van ‘Jon en de jongens’ in zijn geboortestad Maastricht, realiseer ik me dat we tijdens ons souper een eerlijke verdieping mochten horen van de zaken die hem bezighouden en hem vormden, en waarover hij ook vertelt in zijn show. De volgende dag was de eer aan Jon voor het planten van zijn 25-jaar-NOTEN-op-zijn-zang-BOOM op ons erf. Terwijl ik met Jon naar de Mammaloewagen in het weiland loop, vraag ik me af waarom ik toch zo zenuwachtig was om hem te ontmoeten. Hij geeft me zijn tijd, zijn aandacht  en stelt uitgebreid vragen over onze dochter Menina en het Rett syndroom. Jon lacht om de naam van zijn boom en zegt dat hij met liefde deze notenboom zal planten. Schop, aarde, de gieter met water, alles met veel zorg en humor voor deze boom bij de Gaard. Enkele weken later mogen we de TV-opnames voor de Jon van Eerd muziekspecial van omroep Max in Hilversum bijwonen en tijdens zijn optreden, in het bijzijn van zijn liefste Ton, zijn broer en familie, valt voor mij het kwartje… Ondanks  het advies van zijn ouders om toch maar ‘een echte studie’ te gaan doen, bleef Jon dromen… én leeft zijn droom, op en af de planken. Nu begrijp ik de woorden die hij me gaf als bijschrift bij zijn boom: ‘Als de wereld zo mooi was als hier. Dan hadden we niets te wensen. Maar dromen is altijd goed. Dus dat moeten we dan ook doen.’ Terwijl Jon in Hilversum ‘ik ben wat ik ben’ zingt, worden mijn gedachten tranen en weet ik: vanaf vandaag noem ik zijn boom de 25-jaar-NOTEN-op-zijn-zang-DROOM-BOOM.

Anja Versteeg (zonder h)-Peters (met één e), Buitengoed de Gaard (met een d)

Prachtige plafondschildering in sous-sol slaapkamer klaar!

2013
02.01

hemels slapen in het vierseizoenenhuisje buitengoed de gaard leudalplafondschildering slaapkamer vakantiehuisje limburg(b)engeltjes waken over je nachtrust in vakantiehuisje limburg

In 1863, precies 150 jaar geleden, schilderde de franse schilder Alexandre Cabanel zijn meest bekende kunstwerk dat werd aangekocht door Napoleon de 3e,  ‘de geboorte van Venus’. Onze huiskunstenaar Wim Simons heeft een prachtig gedeelte van dit hemels tafereel  onlangs  op het plafond van de sous-sol kamer van het Vierseizoenenhuisje doen herleven waardoor onze gasten zich helemaal ‘en plein ciel’ kunnen wanen.

Wandelen Leudal

2013
01.08

veel wandelroutes om te wandelen in leudal in midden LimburgHet Leudal is een natuurgebied van zo’n 900 ha. en is gelegen tussen de dorpskernen Haelen, Roggel, Neer, Nunhem en Heythuysen in de gemeente Leudal.

Het is een zandgebied, dat ontstaan is in de IJstijd. Je vindt er beekdalen, landduinen en bosvennen. Door het gebied stromen de Leubeek en de Zeilsterbeek.

Het Leudal is een zeer gevarieerd natuurgebied met bos, heidegebied en droge graslanden. Naast vossen en herten zijn er met name veel verschillende vogelsoorten te vinden, waaronder minder alledaagse verschijningen als zwarte en groene spechten, goudvinken, gele kwikstaartjes, ijsvogels, sperwers en boomvalken.

Het Leudal is een zeer populair wandelgebied en wordt onder andere aangedaan door het Peellandpad, maar er zijn ook veel kortere wandelroutes te vinden, waarvan een aantal gemarkeerd is met gekleurde paaltjes. Deze beginnen vlakbij het Leudalmuseum, gevestigd in de Sint Elisabethshof.

meer info:  vierseizoenenhuisje.nl/omgeving

Cast musical Annie

2012
12.14

Cast musical Annie ontsteekt verlichting van ‘Annie-Rett-kerstboom’ bij Buitengoed de Gaard

‘Weet je Annie, een President zou eigenlijk vaker meisjes zoals jij om zich heen moeten hebben’. Raymond Kurvers, grote vriend van de Nederlandse Rett syndroom vereniging (NRSV), President Roosevelt in de musical Annie, sprak deze woorden tot het weesmeisje met een hartje van goud. Raymond en zijn collega’s Tony Neef (Oliver Warbucks), Gerrie van der Klei (Miss Hannigan), Maike Boerdam (Grace) en Joey Schalker (Rooster Hannigan) speelden de musical Annie tijdens drie uitverkochte voorstellingen in de Oranjerie in Roermond. Zij namen zaterdagmiddag 8 december ruim de tijd om bij drie ‘Annie’s’, Rett-meisjes met hartjes van goud, te zijn en zich te informeren over leven met Rett syndroom.

Het Rett Syndroom is een aandoening die alleen bij meisjes voorkomt. In Nederland zijn ruim 200 meisjes met dit syndroom bekend. Rett-meisjes worden ogenschijnlijk gezond geboren en maken een normale ontwikkeling door tot de leeftijd van 6 tot 18 maanden. Na deze leeftijd stagneert de ontwikkeling en wordt het meisje geleidelijk aan zowel lichamelijk als verstandelijk gehandicapt.

Zoals het een echte President waardig is, ontstak Raymond officieel de kerstverlichting in de Annie-Rett-kerstboom op een sneeuwwit Buitengoed de Gaard in het Limburgse Heythuysen. Zijn collega’s toonden hun betrokkenheid door het versieren van de boom met NRSV-kersthartjes en hun aandacht voor de Rett-meisjes.

Tony Neef: ‘ik Rett graag als ik kan en dat kan nu!!’ Ik vond het bijzonder en aangrijpend en stond compleet perplex van de positiviteit die de Rett families uitstraalden.

Gerrie van der Klei: ‘ik heb bewondering voor jullie prachtige werk en hoop dat meer en meer collega’s jullie blijven steunen’.

Maike Boerdam ontpopte zich als een ware Rett-vriendin, terwijl ze knuffelde met Linde, Silke en Menina. ‘Wat een prachtige ontmoeting, jullie zijn top’! Zoals ze ’s avonds in de voorstelling met weesmeisje Annie zong, zo voelde het afscheid na het samenzijn met de Rett-families…

En ik lach… want morgen is morgen.  Ik leef voor die morgen, ze geeft me een nieuwe dag…

Elske DeWall plant Ster-magnolia bij Mammaloewagen, Buitengoed de Gaard.

2012
11.23

elske de wall en sietse huisman en de STER-magnolia bij de pipowagen superdeluxede piano-minnende handen van elske dewall planten STER-magnoliaelske dewall plant STER-magnolia

Elske DeWall? “Best Genôch”.

Vandaag kreeg ik via haar moeder de link naar de nieuwste song ‘I believe’ van Elske DeWall. Met haar indrukwekkende mooie zang heeft ze mijn volledige aandacht. Ze brengt akoestisch en lieflijk een  meeslepend zacht gevoel teweeg. Haar pianominnende handen glijden over de zwart-witte toetsen. Haar handen, haar trouwring, het kleine pinkringetje met groen steentje, de ring om haar duim en het fragiele armbandje… Ik klik naar de foto’s die ik enkele weken geleden maakte; de dag dat Elske, samen met haar man Sietse Huisman, Buitengoed de Gaard bezocht. Díe handen… de rechter met trouwring, het kleine pinkringetje met het steentje zo groen als haar ogen en de brede duimring. Boven haar linkerhand hangt het lieve armbandje… Díe handen plaatsten in ons weiland de graspollen terug om zo de aarde rondom Elskes  Ster-magnolia safe and sound toe te dekken. Deze Ster-magnolia die zij in het bijzijn van Sietse en trouwe viervoeter Bouke met haar eigen woorden:

‘The rain may fall, and I will stand on the ground. The storm will rage, but I know that birds will sing, and I will stand on the ground’

plantte en daarna opdroeg aan de Rett meisjes en de Nederlandse Rett syndroom vereniging, deze Ster-Magnolia zal bloeiend wit stralen tussen het groen. Ik geloof dat Elske ons in de toekomst nog veel liefde zal serveren. Als rijzende ster in haar muzikale carrière met de Rett meisjes als sterretjes in haar hart.

Elske DeWall? “Best Genôch”!

Suzan ‘SuuS’ Seegers viert verjaardag in het Vierseizoenenhuisje.

2012
11.12

-suzan seegers plant magnolia bij buitengoed de gaardsuzan seegers plant magnolia bij buitengoed de gaard foto belinda keulensuzan seegers bij vierseizoenenhuisje buitengoed de gaard foto belinda keulen

suzan seegers knuffelt met geiten bij buitengoed de gaard belinda keulensuzan seegers bij buitengoed de gaard foto belinda keulen (1)suzan seegers bij buitengoed de gaard foto belinda keulen (9)

Om haar 31e verjaardag te vieren verbleef Suzan ‘SuuS’ Seegers dit weekend met vriendinnen in het Vierseizoenenhuisje.

Ellen Evers plant lavendel bij Vierseizoenenhuisje.

2012
10.14

Elluf… de gek zelluf… denk ik wanneer ik bij Frank, mijn meedenk tuinman, zijn laatste voorraad Lavendel voor Ellen Evers ophaal. Tijdens een half jaar contact via Facebook, berichten, sms en telefoon kreeg ik wel eens de indruk met een prettig gestoord iemand te maken te hebben… Tijdens haar verblijf met collega/vriendin Yvonne Valkenburg in de Mammaloewagen leren we Ellen kennen als iemand die honderduit vertelt over de wereld van musical, theater, the business en de verbouwing van haar keuken, maar ook alles wil weten over onze bijzondere boompjes en struiken, vakantiehuizen en Rett syndroom. Trots voel ik me wanneer ik haar ’s avonds tijdens de voorstelling  ‘de Jantjes’  de rol van tante Piet, uitbaatster van een PIETschoon logement/hotel zie spelen en weet dat later op de avond een van onze bedden voor haar gespreid is. Ellen-lang zal de Lavendel die zij hier voor ons plant niet worden, maar we zullen ons best doen de Lavendel uit te laten groeien tot een weelderig, geurende, paarse bloemenpracht. Ik zal in ieder geval, iedere keer wanneer ik de Lavendel passeer, met heel veel plezier terug denken aan haar grappen, grollen en gekke bekkentrekkerij tijdens het planten van de elf potten Lavendel… Elluf… de gek zelluf…